Een goed begin en ik werk voor de helft waren ongeveer de eerste dagen na oud en nieuw, maar nu bijna twee weken verder voel ik me zeker en ben ik er weer helemaal klaar voor.
“Heb je nog goede voornemens voor 2022 Marous?” heb ik vaak voorbij horen komen, begrijpelijk. Maar nee, ik heb ze niet. Wel heb ik een hoop doelen die ik hoop te behalen, waaronder weer in mijn autootje mogen stappen, mogen sporten en op wat voor manier weer terug naar werk. En een hele grote “droom” is inmiddels toch wel het schrijven van mijn eigen boek. De richting? Geen idee, maar ik wil hier zeker mee aan de slag gaan!

Maar ook de titel zegt het al; ik wil niet meer terug vallen in mijn oude patronen. Want ondanks alles wat er is gebeurd, ben ik behoorlijk tevreden over mij als persoontje nu en hoe ik mij de nieuwe situatie eigen weet te maken. Waar ik mijzelf vaak voorbij rende in de zesde versnelling, wil ik nu bewuster in het moment staan. Natuurlijk overvalt de frustratie mij nog, heb ik dagen die ik het liefste skip en ben ik soms verdrietig omdat dingen anders gaan dan ze normaal gingen. Deze kleine perfectionistische bezige bij kruipt wat dichter bij zichzelf. Want wat is nou perfectie als we toch continu de lat omhoog blijven gooien voor onszelf? Het is nooit af, nooit goed genoeg. En ik betrap mezelf er nog wel eens op dat ik bijvoorbeeld met mijzelf afspraak om morgen een uurtje te wandelen en dat uurtje word een halve, omdat er niet meer inzit. En daar kan ik dan ontiegelijk van balen. Terwijl ik juist heel trots mag zijn!
En ja, als ik het hier zo opschrijf klinkt het vrij gemakkelijk. Maar gaande weg zijn er ook afgelopen maanden mensen uit mijn cirkeltje weggevallen, maar ook onwijs veel nieuwe mensen bij gekomen, die ik nooit zo dichtbij had verwacht. Maar zijn er ook oude relaties hersteld, waar ik onwijs dankbaar voor ben. Die mensen, die kleine momentjes, die maken het voor mij perfect!

En hé, we zijn er nog niet he. Want zodra mijn dagbehandeling strakjes afgelopen is, heb ik de touwtjes helemaal zelf in handen en moet ik de regie overpakken om vol te houden wat ik nu doe. En eerlijk? Ik vind het heel erg spannend. Daarbij is de diagnose nu dat ik een vertraging heb in mijn verwerkingstijd en dat is voornamelijk in nieuwe situaties, drukke situaties en bij (veel) nieuwe informatie. Dit betekend niet dat alles wat mij verteld wordt of dat alles wat ik zie niet aan komt, maar dat het me in sommige situaties meer tijd kost om te begrijpen wat er gebeurd of om te begrijpen wat de kern van een verhaal is. De psycholoog beschreef het als een trechter; “het land wat langzamer en als er dan teveel tegelijk moet landen is de trechter wel eens vol, overstroomd het en verlies je informatie”. Het is en blijft een stempeltje, maar het is er eentje waar ik rekening mee kan houden en waar ik bij de ergotherapie al een hoop handvatten voor heb ontvangen. Een vriendin van mij stuurde mij van de week “een vertraging is geen stilstand” en zo is het ook!

Privé heb ik het allemaal dik voor elkaar en voel ik mij sterker dan ooit. Ik ben nieuwsgierig naar de “en nu”. Welke functies mag ik vervullen strakjes, welke adviezen komen er vanuit een bedrijfsarts, is er ruimte voor mij en mijn nieuwe ik binnen mijn huidige werkgever waar ik aankomend weekend alweer 10 jaar in dienst ben? Wat nou als het CBR bepaald dat ik niet meer mag rijden? Ineens zijn het allemaal grote vragen die voorbij komen, waar ik zelf het antwoord nog niet op heb maar er wel vertrouwen in heb dat het goed gaat komen. Mensen die mij heel goed kennen herkennen mij hier niet in terug, omdat ik de controle los durf te laten. Maar stiekem vinden we het allemaal een fijne “bijkomstigheid”.
Natuurlijk merk ik wel eens dat ik in mijn hoofd duik en het dan eventjes verlies, want ik kan geen antwoord geven op de vragen die ik mezelf stel. Dan wordt het soms allemaal een beetje grijzig, maar dat is ook oké. Want het gaat om de groei, niet om de perfectie ;-). En zolang je die groei voelt, ben je goed bezig!

Vanaf hier kan ik alleen nog maar groeien, groter worden, beter worden, sterker worden.
I’m ready.

Veel liefs,
van mij.